Gisteren een bezoek gebracht aan de Oriëntaalse Supermarkt in Beverwijk met vriendin. De meest leuk producten en vooral spannend omdat ik geen Chinees kan lezen.
Een beetje plaatjes kijken, analyseren of het rund of vis is en daarna erop los fantaseren wat je met dat zakje of pakje zou kunnen doen.
In de diepvries vond ik tussen de kikkerbilletjes en de eendentongen een kant en klare Peking Eend. Ruim twee kilo. Dat zou precies mooi zijn voor de familiereünie van aankomende vrijdag.
Enthousiast gooide ik de keiharde en diepgevroren eend in mijn kar. Bij de zakjes voor marinade zocht ik naar een plaatje van de eend. Nergens te vinden. Ik terug en de eerste beste Chinees aan zijn jas getrokken en gevraagd of ik kruiden nodig had voor het maken van Peking Eend.
“Nee mevlouw. Veel te moeilijk vool u. Nee, niet voor thuis klaalmaken”: was zijn antwoord waarna hij op een ander diepgevroren exemplaar sloeg dat alleen opgewarmd diende te worden. Een toegesnelde medewerker van de winkel zelf dacht dat er wel een marinade te vinden was. Gezamenlijk liepen we door de winkel op zoek naar de marinade.
Het potje dat hij pakte bleek alleen een saus te zijn die je serveert op de pannenkoek waar de (eenmaal bereidde) eend op geserveerd wordt. Ik gaf het op en vertelde hem dat ik wel op het Internet zou zoeken. Babelfish is uiteindelijk je beste vriend. Ook in de Chinese taal.
Snel afrekenen, want we wilden nog even langs de Biologische Boerderij Winkel.
Met onze tassen zouden we de winkel verlaten toen ik “Mevloul, mevloul” hoorde. Hij had een recept gevonden en had het voor me uitgeprint. Met de plaatjes in zijn hand zijn we snel de benodigde spullen gaan halen en gisteren ben ik met de eend in de weer geweest. Ik zal later mijn foto’s plaatsen.
Tot nu toe lijkt de missie soepel te verlopen.
Geef een antwoord