Sinds gisteren weet ik dat ik heel veel geluk heb. Niet dat altijd alles heel goed is, of dat mijn foto’s de allerbeste zijn. Maar ik breng het er redelijk van af.
Dat weet ik.
Nu.
Gisteren besloot ik, met hulp van dochterlief, een leuke stap voor stap fotoreportage te maken. Van mijn moeder had ik schattige mini pannetjes gekregen en die wilde ik gebruiken. Dat heb ik ook gedaan.
Allemaal foto’s gemaakt van de ingrediënten, het snijden van de ui, de zelf geoogste champignon en het smelten van de boter, het breken van de eieren, de geraspte kaas en het samengestelde geheel in het pannetje. Alleen de foto van het eindresultaat hoefde we nog maar te maken. De foto’s beloofden een heel leuke ‘stap voor stap’ recept te worden.
Dochterlief en ik verkneukelden ons er al over.
De oven piept. De kaas is gesmolten, de eierdooiers nog niet helemaal gestold, het ruikt heerlijk en het ziet er prima uit in het pannetje. Het gloeiend hete pannetje hoeft alleen nog even op het aanrecht gezet te worden voor de laatste foto. Ietwat onhandig gebruikte ik mijn ‘plastic ovenwantjes’ waar je niet veel grip mee hebt. Meestal is een theedoek handiger.
Die theedoek.
Die hou ik er in.
Dat voorkomt heel veel werk.
Het ‘stap voor stap’ recept houdt u tegoed.
Groeten zonder schroom, van dochterlief en Es.
Geef een reactie