Je moet er iets voor over hebben…

Bovenstaande kip is één van onze drie kippen. We hebben ze aangeschaft omdat ze eieren leggen. Lekkere eieren. Eerlijke eieren. Dat kan prima midden in de stad.

Buiten de eieren om zijn ze ook heel nuttig als het gaat om het gras dat tussen de tegels groeit. Dat groeien doet het gras namelijk niet meer en dat betekend dat ik niet meer op mijn handen en knieën met een bot aardappelmesje gras tussen de tegels uit hoef te krabben. Vrije uitloop eieren pur sang.

De dames zelf zijn ook blij. Ze laten zich graag aaien, lusten heel graag een restje groente en ze graven kuilen waar ze in baden. Prima geregeld.

Maar kijk nog eens goed. Wat een ontevreden kop zit er op. En een lawaai dat er uit zo’n klein snaveltje kan komen.
En dat is omdat ik niet snel genoeg ben. De dames verwachten namelijk iedere ochtend een handje granen. En snel. Direct. Meteen. En in de zomer kan dat zomaar beginnen om kwart over vijf in de morgen.

Zonder schroom vertel ik ook dat ik wel eens in mijn ‘Eva kleedje’ naar beneden ren en graan naar buiten gooi. Tevreden tokkelen de dames dan verder.

Ik ben me nu aan het beraden of ik een bakje graan boven op de slaapkamer zal zetten. Dan hoef ik het alleen maar uit het raam te gooien.