Open Wijngaard Dagen

Het weekend van twee en drie oktober stond in het teken van de Open Wijngaard Dagen. Niet dat ik dat wist. Dat vernam ik via @Hazeleger op Twitter.

Het begon zo. Twee Puberdames zaten verveeld aan tafel.
Ik, daar in tegen, vermaakte me uitstekend op Twitter, met mijn boeken en tijdschriften. Allemaal over eten. Dat moge duidelijk zijn.
Ineens zegt Puberdochter:”Mam, Puber nummer 2 wilde graag weer eens met je op stap. En ik eigenlijk ook. Wel. Een boerderij, of een kas, of een zelfpluktuin. Iets waar we iets kunnen zien enzo.”

Moeders van Pubers, let op. Het is nu zaak om niet over enthousiast op te springen en weg te gaan. Nooit en te nimmer laten merken dat je verheugd bent dat Pubers iets willen leren. Punt.
Dus knikte ik wat en probeerde een indolent gezicht op te zetten. Ik bromde wat “hmm, hmm” en zocht als een gek op het Internet naar een geschikt uitje en plaatste een bericht op Twitter om te vragen of iemand iets wist van een zelfpluktuin of open dag. Omdat het al wat aan de late kant was, hoe kan het ook anders, kwamen we eerst niet verder dan maar naar de Intratuin te gaan om kruiden planten te kopen. Eenmaal daar aangekomen bleek de tent gesloten te zijn.

Omdat @Hazeleger wel benoemd had dat er Wijngaarden open zouden zijn, maar ik ze niet zo snel kon vinden, keek ik bij terugkomst toch nog snel even op het Internet. En zo waar was er een wijngaard bij ons in de buurt die open was. De dames hadden wel zin in een wijngaard.

En zo stond ik, een half uurtje later, samen met de Pubers in een wijngaard.
Puberdochter met haar nieuwe hakken, waar ik een opmerking over maakte, en waarop ze prompt vermeldde dat ze een ‘ambachtelijke verticuteermachine’ was.
Ik moet weer op een cursus ‘Hoe maak ik zo snel mogelijk een scherpe opmerking’. Mijn scherpte gaat eraf…

Enfin.

Meneer Swirs (?) was niet heel erg goed te verstaan. Het gegiechel van de dames hielp daar ook niet echt bij. Beiden vonden ze het nogal hilarisch dat hij steeds een slokje wijn nam en dan weer iets vertelde.
Er werd verteld over allerlei druivensoorten. De manier waarop ze schimmels en andere ziekten te lijf gingen. Dit door een soort thee te maken die zelf al vol met bacteriën en schimmels zit zodat er geen ruimte is voor de slechte schimmels en bacteriën. En welke druiven gevoeliger zijn voor schimmels.

De vogels worden verjaagd door speciale boxen die angstkreten van spreeuwen nadoen en kreten van roofvogels. Persoonlijk heb ik het niet gehoord, maar ik ben dan ook geen vogelkenner.

Voor de (woel)muizen hebben ze een toren staan waar torenvalken in nestelen. Nu was de toren omgewaaid, maar hij zal weer in ere hersteld worden.

Al met al een mooi biologisch concept.

Leuk verhaal over de schapen.
Omdat het niet zo makkelijk is om het gras onder de ranken kort te houden besloten ze schapen te gebruiken hiervoor. Eerst grote. Geen succes. Die vraten ook de bladeren van de ranken. Na wat zoeken vonden ze dit kleinste schapenras te wereld. Dat zou de oplossing zijn. Ware het niet dat deze schapen zich als geiten gedroegen en rechtop tegen de ranken alsnog alles aanvraten. Omdat ze zo schattig waren mochten ze blijven, maar wel in een andere, afgesloten, gedeelte van de wijngaard.

Tot slot wilde ik natuurlijk nog een glas wijn drinken. Ik ben dol op wijn. Luister, ik ben verre van een wijnkenner. Ik weet alleen wat ik lekker vind. Het liefst wit en droog. Een rosé vind ik ook nog wel eens lekker. Rode wijn niet. Van rode wijn ga ik Japans achterstevoren praten, na één glas. Wij zijn geen vrienden.

Ik probeerde de rosé en moet zeggen dat hij iets aan de straffe kant was, maar wel lekker. Ik vond hem iets harsachtig. Maar nogmaals: Lekker.
Voor de dames een glas biologische appelsap. Nog steeds gaat dat er prima in.

Het plan om nog even naar het bos te gaan om te kijken of we noten en dergelijke konden vinden, heb ik afgeblazen. Met die hoge hakken het bos in zag ik niet zitten. Dat wordt een ander project.

Doel nummer 29 van mijn 52 doelen. “Een biologische boer of gelijksoortige producent bezoeken en daar een blogpost over schrijven“