Gekrenkt moeder-ego door Puberdochter
Ik weet het, het was een wel heel saaie post. (Hier)
Dat gebeurd wel eens. Zomaar.
Een kwestie van niet kunnen kiezen tussen wel of niet iets publiceren met wel of geen stukje tekst.
Want soms volgen de gebeurtenissen elkaar sneller op dan mijn schrijfvermogen aankan. Voordat ik het bedachte recept met bijbehorende verhaal heb kunnen typen kondigt zich het volgende verhaal al weer aan. En dan heb ik nog de rest van mijn leven.
U ziet het: Dilemma’s.
En luiheid.
Ook dat nog.
Die champignonsoep is voor de Puberdochter hier. Geen grote vleeseter, maar wel erg van de Hollandse pot. En het komt hier wel eens voor dat wij dat niet eten. En dan wil ze wel eens iets anders. Ook omdat het koud was en na een middag schaatsen er wel iets warms en hartigs in kon. En eerlijk is eerlijk. Ik wilde mijn reputatie redden.
Niet zo lang geleden was ze op een verjaardag van een vriendin. Het was heel gezellig, leuk film gekeken en bovenal heerlijk gegeten.
Pardon? “Heerlijk gegeten”?
Ja, haar moeder had de lekkerste champignonsoep gemaakt die er maar bestond. Met een grote paddenstoel met kaas erboven op. Echt heerlijk. “Niet te geloven dat mensen zulke lekkere dingen kunnen koken, hoor mam.”
Nadat ik in een hoekje mijn wonden had zitten likken, voor een week of drie, pakte ik mezelf bij elkaar.
Dat kan ik ook.
En vandaar dat ik champignonsoep heb gemaakt. Op mijn eigen manier. Zelf.
De reactie van Puberdochter? “Lekker, maar haar moeder had een grote paddenstoel met gesmolten kaas erboven op liggen.”
Ik heb haar fijntjes verteld dat ik dat niet kan betalen. Ieder kopje soep, ze eet er met gemak vier, met een grote portobello à één Euro per stuk.
Geef een reactie