Couscous met hazelnoten en geroosterde paprika recept

Couscous met hazelnoten en geroosterde paprika recept

Heel voorzichtig loop ik de trap af, bang om over mijn eigen wallen te struikelen en een doodsmak te maken. Eenmaal veilig beneden aangekomen tref ik een zeer rommelig ogende woonkamer en keuken aan. Couscous is wat hier de boventoon voert.

Terwijl ik al glijdend over de rauwe couscous mijn keuken probeer te bereiken, neem ik de schade op. Half pakje couscous, mijn nieuwe psychologie magazine, bankafschriften en een schoen van puberdochter.
Oh, wacht. Nog een ondefinieerbaar aangevreten iets.

Zonder blikken of blozen pak ik de dweilemmer en vul hem met heet water en sop.
Ondertussen kook ik alvast water voor mijn thee, zet mijn kop en koffiekop voor partnerlief klaar en schep daar oploskoffie in. Dat is wel nodig, sterke koffie.
Pumbaa kijkt met zijn bruine ogen en blonde vacht vanaf de bank toe. Aan zijn neus hangen nog wat rauwe couscous korrels en in zijn waterbak ligt ook wat couscous te wellen.

Zijn puppy kop vertoont lichte wallen van vermoeidheid. Vannacht ging het niet zo heel erg goed. Om drie uur ’s nachts was hij al wakker. Misschien te veel indrukken van de avond ervoor?
Puberdochter had hem mee genomen in de fietskar naar het strand. Daar had hij voor het eerst gezwommen en heel veel gespeeld met andere honden. Ik denk dat het zijn weerslag heeft gehad zoveel te hebben gedaan voor onze pup.

Enfin.

De stofzuiger laat ik nog maar even voor wat het is. Ik geloof niet dat de buren het op prijs zullen stellen wanneer ik die gebruik om kwart voor zes in de ochtend. En eigenlijk wil ik na een rondje papier rapen ook eerst wel thee.

Terwijl ik zit bedenk ik me dat het allemaal de schuld is van mijn experimenteer drift.
Wij eten namelijk nooit couscous. Aten nooit couscous. Ik had ook geen couscous recept. Maar sinds ik het boek 100 x Hollands van Eke Mariën heb gekregen, waar wel een recept in stond moest en zou ik ook eens couscous maken. Als back-up had ik nog een restje van de dag ervoor, want ‘wat de boer niet kent eet hij niet’. En ik nam het zekere voor het onzekere.

Op de vraag “Wat eten we vandaag?” Meld ik tussen neus en lip door dat het couscous is. “Wat?” Couscous zeg ik nog eens. Ik vond een couscous recept in een kookboek.
Ogen zo groot als schoteltjes en ik hoor iets mompelen over ‘Turks’.

Om een lang verhaal kort te maken. Te laat.
Het was echt lekker. Puberdochter at liever sla een een cordon blue. (Nee, niet uit de winkel, maar zelf gemaakt. Die rare gehaktdingen heb ik nog nooit gegeten en ik ben niet van plan dat ooit te gaan doen.) Partnerlief heet het gegeten, maar niet zonder dat ik beloofd had om er satésaus bij te serveren.

Hier mijn versie: