Koopmans Pizzabodem Italiaans

Koopmans Pizzabodem Italiaans

“Dwars af”. Moe. Uitgeput. Mat. Gammel. Moede. Afgemat.
Zo voelde ik me.

Ik ging het mezelf gemakkelijk maken. Gemaksvoedsel. Comfort eten. Makkelijk, maar wel lekker.

Chaotisch als altijd ging ik kris kras door de plaatselijke supermarkt. Op zoek naar het ultieme gemaksvoedsel.
Het liep al tegen sluitingstijd.
Wat zoveel betekend als: Weinig meer in de schappen.

Pizza kan altijd hier. Iedereen vind dat lekker.
Iedereen kan zijn eigen toppings kiezen. En ik had nog zeevruchten (inktvis, mosselen en garnalen) in de diepvries, voor mezelf. Salami is altijd wel in huis net zoals kontjes kaas. Die bewaar ik en rasp ze voor deze zaken.
Weggooien is zonde.

En toen viel mijn oog op een uiterst handig lijkend pakje Koopmans Pizzabodem Italiaans. Mix voor pizzabodem.
Kijk.
Dat is pas ultiem gemak. En, nogmaals, pizza is altijd lekker toch?

Nou.
Voor mijn eigen pizzadeeg moet ik wat bloem, water en gist afwegen. Met dit pakje hoeft dit niet. Dus ik kieperde het pakje leeg in mijn machine. Deed er water bij en liet de machine het deeg kneden.

Deeg uit de machine in een ingevette kom en laten rijzen. Na een half uur lag er nog steeds een plat stuk deeg in de kom. Niks niet rijzen. Niks geen luchtig deeg. Ik heb het pak weer uit de ‘oud papier’ mand gepakt om eens te kijken wat erin zat. (Ik had anders natuurlijk nooit en te nimmer hier opgebiecht dat ik een pakje heb gebruikt.)
Twee rijsmiddelen, aangeduid met ‘E nummer’. Ik was er in de winkel van uitgegaan dat er ook gist in zat…..

Blijkbaar alleen bakpoeder en bicarbonaat…

Conclusie: Het was een pizza met ‘bodem van karton’. En het was gewoon niet de moeite waard en het heeft me niet eens tijd bespaard. Eigen schuld, dikke bult.

Epic fail.