Groot worden en groter zijn

Groot worden en groter zijn

Geslaagd voor haar examen in vier sectoren.
Een 9,6 voor wiskunde. (Whoohoo!)
Nieuwe keuze gemaakt voor school waar ze stevig pakket heeft gekozen met wiskunde (3 x), scheikunde en natuurkunde.
Legio flesjes foundation.
Nieuwe lippenstift.
Vocabulaire verruimd met minder nette woorden.
Dolgelukkig met haar hond.
Nagellak zover het oog reikt.
Wenkbrauwen worden geëpileerd. (En weer bijgetekend….)

Een klein overzicht van al weer een jaar ouder.
Groter.
En volwassener.

Heel gek.
Ik kan me als de dag van gisteren herinneren dat ze baby was.
En dat ze het heel leuk vond om samen te dansen.
En dat ik wijze dingen zei.
Ik alles, maar dan ook alles van de wereld wist.
Dat naar bed gaan zonder kus onmogelijk was.
Zwaaien heel gewoon was.
Dat ik haar moest optillen om te kunnen knuffelen.
Dat ik gewoon aan haar haren mocht ruiken.
Alles wat ik at, was om op te eten.

Enfin.

Zeventien jaren. Ze-ven-tien.
Proef dat woord eens.

Al die jaren ben ik bevoorrecht om haar moeder te zijn. Om mee te maken hoe ze zich ontwikkeld.
Van kraaiend in je armen naar 1.76 meter.
Van ‘de wereld is één grote soep’ naar wijsheid en vragen over economie en de crisis.
Van speen naar lippenstift.
Van borstvoeding naar MacDonalds. (Ook dat ja….)
Van opstaan als de zon schijnt naar ‘goedemorgen’ roepen in de middag.
Van rustig aan tafel eten naar ‘appel eten skills op de fiets’.

En ik geniet.
Iedere dag weer. Geen moment laat ik onbenut om steeds maar weer bewust te zijn van zoveel kostbaars.

Wanneer ik naar haar kijk denk ik altijd dat zij pubers een goede naam geeft.
Ja, dat denk ik dan.
En dat mag.
Ik ben namelijk haar moeder.

En dat wens ik iedere moeder toe.
Kijken naar je kind en weten dat zij de wereld mooier maken.

Gezegend.