Het einde van de 52 doelen van Es
Aan alles komt een eind. Ook aan mijn 52 doelen.
Ik wilde ze alle 52 hebben gerealiseerd in een jaar. Nou, ik zal u vertellen: Een onmogelijke taak.
In al mijn enthousiasme dacht ik dat wel te kunnen doen. Was I wrong….
Wanneer ik terug denk hoe ik aan die doelen kwam dan was het toch stiekem eigenlijk Edwin Flores. Twee jaren geleden was het eigenlijk allemaal nog wat nieuw. Zijn boek moest nog uitkomen. Ik volgde Edwin op Twitter en ik was gefascineerd. Het feit dat hij ook Indonesisch bloed heeft stromen zal daar ook wel aan meegewerkt hebben.
Nu, ruim 2 jaren later heb ik besloten om mijn 52 doelen op te geven. Sommige doelen gaan gewoon niet meer gebeuren, anders had ik ze afgelopen twee jaren wel gedaan. En het feit dat ik paddenstoelen heb gezocht met Edwin sloot voor mij dit hoofdstuk af.
Veel geleerd, dat is wat die doelen me hebben gebracht. En ook het inzicht dat soms dingen al gebeuren zonder dat je het beseft. Nu zie ik in dat ik elke dag wel iets leer of ervaar.
Ik ben me meer bewust en geniet meer van de zogenaamde ‘gewone’ dingen.
Want als je goed kijkt en oplet ben je een hele ervaring rijker.
Wat meer focus en sturing in mijn blogavonturen. Dat brachten deze doelen me ook. Het is soms lastig na een aantal jaren om weer eens iets te bedenken. Zonder deze doelen was ik niet op mijn volgende project gekomen.
Aankomende week start ik twee (!) nieuwe projecten. Omdat het leuk is om doelen te hebben.
Met een beetje pijn neem ik afscheid van mijn 52 doelen pagina. Hij zal ergens in het archief verdwijnen om heel misschien af en toe eens afgestoft te worden. Als een klein cadeautje uit de oude doosch.
Ik bedank alle mensen die zo enthousiast hebben meegeleefd en gereageerd.

Geef een antwoord