Eigenlijk heb ik helemaal geen verstand van kweken, zaden en plantjes. Maar mijn overgrote liefde voor alles dat te maken heeft met eten maakt alles goed.
Denk ik.
Hoop ik.
Vol goede moed ben ik weer begonnen met het kweken van groenten.
In mijn eigen tuin.
Midden in de stad.
En ik ga u daar mee vervelen over vertellen.
Volgens partnerlief ben ik manisch geworden. Ik zou zaden genoeg hebben voor een volledig en volwaardig agrarisch bedrijf. En eerlijk? Nadat ik 4 zakjes met bonenzaad her en der in de tuin had geplant las ik ‘ergens’ dat er van 70 gram zaad wel 20 kilo bonen kunnen komen.
Maar ja, ik weet niet meer precies waar ik de zaadjes heb geplant.
Ik voorzie dus bonen galore.
Een opsomming van wat ik op dit moment heb in mijn kweekkastje:
10 mini sla plantjes. Ja, allemaal dezelfde… Ik wilde nog afwisselen, maar in mijn enthousiasme vergat ik dat…
4 courgetteplantjes, best al groot, dus die moeten Ăłf in de tuin Ăłf in een grote pot
Broccoli plantjes. Ben even vergeten hoeveel. Van die andere broccoli dan je in de winkel vind. Kijk, daar wordt ik helemaal enthousiast van.
Ja. En nog wat plantjes. Ik ben bang bonen…. Ben vergeten welke het zijn. Maakt het tuinieren wel spannend.
Saillant detail: Ik tuinier met handschoenen aan. Ik heb namelijk een gruwelijke hekel aan vieze handen. Rouwrandjes onder je nagels, de horror.
Oh.
En spinnen. Ik hou echt niet van die dieren. En met handschoenen aan maakt het deze fobie iets dragelijker….
De blikken van partnerlief zijn ook nog ‘een dingetje’. Waar hij is opgegroeid met plantjes, bollen, bloemen en alles dat bloeit en groeit, doe ik maar wat.
Ik noem dat ‘intuĂŻtief tuinieren’. Hij zegt dat ik er geen verstand van heb….
Waar ik mijn plantjes net heb verpot op mijn manier, zie ik heus wel dat hij alles nog een naloopt en de plant extra aanduwt in de aarde.
En ik denk dat het daarom goed komt. Want een beetje hulp kan ik wel gebruiken…
Geef een reactie