Kookboeken.
Ik ben er dol op. En wanneer ze dan ook nog eens mooi zijn vormgegeven, kun je me wegdragen. De Souk voldoet daaraan. De zijkanten van de bladzijden zijn gekarteld en er zitten maar liefst twee touwtjes in waar je recepten mee kunt markeren.
En het is een heel dik boek. Vijf honderd en twaalf (512) pagina’s vol met mooie recepten. Basisrecepten, mezze en salades, soepen, vis, vlees, groenten, brood en gebak, desserts, dranken, zuren en jams en nog een paar recepten van gast-koks.
Er staan prachtige sfeerfoto’s in het boek. Van broden die op een (oude) auto liggen. Of broden die aan een soort rijdende winkel hangen. Het maken van grote vellen (warka?) deeg. En natuurlijk veel van de recepten zelf. (Die ik dan persoonlijk niet zo heel denderend vind….) Ik vind ze een klein beetje aan de saaie kant. Maar nu is het ook een heel eenvoudige keuken. En de ingrediënten zijn ook hier, makkelijk te vinden.
Een aantal recepten heb ik gemaakt. Ik vond ze prima. Ergens heb ik wel eens horen fluisteren dat de recepten niet authenthiek zouden zijn. Maar ja, ik ben nog nooit in Libanon geweest. Dat scheelt denk ik een hoop. De recepten kloppen in ieder geval wel in verhoudingen. En dat vind ik het belangrijkste.
Over smaak valt altijd te twisten.
Of niet.
Het boek is geschreven door Salma Hage. Een Libanese die al weer geruime tijd in Engeland woont. Ze leerde koken van haar grootmoeder en was de jongste van het gezin met twaalf kinderen.
De Souk is uitgegeven door van Dishoeck. Die ook de boeken van Donna Hay en Annebel Langbein heeft uitgegeven. Van Dishoeck staat (stond?) bekend om de mooi vormgegeven boeken van zijn hand. En dat geloof ik direct.
Geen goedkoop boek, maar minder duur dan het vorige boek van Madhur. Maar dat kan dan al snel….
Kookboek De Souk
Een boek kan niet dik genoeg zijn, vind ik!
Sjee dat is wel een enorme pil als ik het zo hoor… 500+ pagina’s… Ik vind die keuken wel erg lekker maar heb al een paar hele goede kookboeken uit die regio dus… Bovendien geen ruimte meer in de boekenkast!