Woensdag Weetjes Bloggen

Bloggen.
Ik doe het al zo lang dat ik eigenlijk niet meer weet hoe het is om zonder een blog te leven…

Bloggen (of ‘loggen’ zoals we/ ik dat vroeger noemden) vond ik echt enig. Zeg pakweg veertien jaren geleden was het alleen wel anders. De interactie was veel groter. Overal had je een soort clubjes waar je elkaar dan ook weer zag. Het waren vooral veel soort kliekjes. Maar allemaal met een voorliefde voor Internet en de mogelijkheden. (Ik zag tot mijn grote schrik een stukje waar ik mijmer over de mogelijkheden en groei van Internet. De Wayback machine heeft het stuk niet opgeslagen, dus ik kan het niet meer teruglezen…)

Daarbij was het starten van een blog nog niet zo makkelijk zoals het nu is. Zelf had ik ook geen enkel idee toen ik een domeinnaam kocht. Na heel veel prutsen had ik dan eindelijk mijn weblog online. En toen ging ik los. Met allerlei vreemde plugins (volgens mij heette dat toen nog add-ons) en meer.

Ik heb even snel gezocht maar hieronder een screenshot van mijn (denk ik) tweede blog.

Woensdag Weetjes Bloggen

Ik moest zelf ook even goed kijken. In het bericht vertel ik gewoon dat ik vruchtbaar ben?
Dat ik eieren in overvloed heb?
Dat ik besprongen ben??
Serieus?

Maar na wat nadenken besefte ik me dat het een virtueel spelletje was. Iets met beestjes en eieren die je dan weer weg kon geven.
(En ja, ik was toen al volwassen, dat maakte het nog erger! hahahaha)
Het heette Breedster en was voor die tijd enig. (Wat screenshots en voor nu ziet het er wel heel simpel uit!)

Enfin.

Ik dwaal af.

Bloggen doe ik nog steeds met heel veel plezier. Maar door het stukje van Simone over bloggersstress ging ik toch wel even nadenken… Vooral over hoeveel er is veranderd. Hoeveel meer druk er staat op het aantal bezoekers dat je trekt in een maand. En dat je daar toch wel eens stress van hebt. Stom eigenlijk, want bloggen doe je uiteindelijk nog steeds voor jezelf.

Maar ook veranderd in de zin dat bedrijven je weten te vinden. En de één is leuker dan de ander. Maar er zijn ook veel bedrijven die voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten.
Persoonlijk vind ik dat lastig. “Nee” zeggen is al niet zo mijn ding. Ik vind eigenlijk iedereen wel aardig. Maar als ze dan een loopje met je nemen dan voel ik me persoonlijk in de maling genomen.
Het is ook mijn blog. Iets waar ik veel uren aan besteed. En dan is het fijn wanneer iemand dat inziet en waardeert.

(Heeft u het helemaal tot dit stuk gehaald met lezen? Chapeau! Dank! X)

Ik ben blij met iedere lezer. Ik ben blij met iedere ‘fan’. En ik koester jullie allemaal.

Zo.
En nu naar de keuken!