Dagen lang heeft hij naar lucht lopen happen. Zonder medicijnen. Zonder enige ondersteuning.
Miscommunicaties.
Geen supervisie.
En ja, ook de arrogantie die blijkbaar (tegenwoordig) heel normaal blijkt te zijn onder de arts-assistenten….
Een blog typen?
Pfff, die foto, de tekst, SEO, tags en alles wat er meer bij komt kijken. En het duurt zolang, omdat ik me zo slecht kan concentreren.
En voordat ik het weet ben ik weer afgeleid.
Vergeet ik weer waar ik was.
Volgende maand is het alweer een jaar geleden. En misschien is/ werd het tijd om het gewoon op mijn blog te zetten. Want het is en blijft mijn blog. Een uitlaatklep waar ik zoveel jaren geleden mee ben begonnen.
Daar heb ik dan lang weer over na moeten denken.
Maar bij deze.
Het kwam door het recept zelf. Ik vind het wel een geschikt recept voor de Pasen. En toen dacht ik aan de laatste Pasen met pap. Ei etend. Net doen alsof het geen moeite kostte. Mager. Meer uitgeput dan hij wilde toegeven.
Hoi Karin,
Dank voor je lieve reactie. Ik ben heel blij voor jullie dat jouw vader een rustige tijd voor zijn dood heeft gehad. Het gemis zal er zeker niet minder om zijn… En ja, er is gelukkig genoeg goede zorg. Wij hadden gewoon pech….
Nogmaals dank voor je reactie.
Liefs,
Es
Hoi Joyce,
Wat een verhaal.. en zeker dubbel. Crematie en verjaardag… Mijn vader overleed een dag na de verjaardag van mijn broer. Is nu ook onlosmakelijk verbonden…
En toeval? Ik heb vandaag de sleutel gekregen van mijn moestuin. Eigenlijk zou ik die samen met mijn vader dien. Misschien dat ik je traditie wel overneem. Maak ik groentesoep op zijn sterfdag.
Lieve Joyce, ik wens jullie alle sterkte toe en bedankt voor je lieve (maar ook droevige) reactie.
X
Es.
Wat een verschrikkelijke lieve reactie Inge! đź’ž
En je hebt gelijk, mijn vader kon dingen beter loslaten…. Ik neem je advies ter harte!
Ingezegt
Ik reageer nooit maar dit moet ik je even zeggen – je vader zou vast voor je willen dat je die nare herinnering een beetje los kan laten. Wat ben jij een lieve dochter dat je nog zo met je paps bezig bent en dat je hem zo eert door dit op je blog te delen.
Ik stuur een warme knuffel en troostende gedachten your way.
AJ Lubzegt
Het overlijdensproces op deze manier mee te maken.. Is afschuwelijk.
Dat blijft je bij. Voor een hele lange tijd.
Dat hebben velen nooit mee gemaakt. Geen inlevingsvermogen.
Steun en inleving maakt het draaglijk, ook door de professionals.
Ik wens je heel veel sterkte om dit te doorlopen, verwerken en een plekje te geven.
Vaak gaat daar enige tijd overheen, maar het lukt. Echt…
AJ
Joyce de Grootzegt
Wat een ‘toeval’ dat ik nu tegen je blog aan scroll.. gisteren 1 jaar geleden dat mijn vader ons op een vergelijkbare manier verliet en ben ook al een poosje van de leg. En dit is persoonlijk ja en onlosmakelijk met je leven verbonden dus mooi dat je dit toch deelt. Koken is een goede afleiding voor me dus dat doen we dan! Die bietensalade ga ik maken, vond hij heerlijk, ook ‘toevallig’.. En morgen lekker veel taart en ander lekkers voor de verjaardag van mijn jongste ( en de dag van zijn crematie, dubbel..) en ‘s avonds eten we de groentesoep die ik maakte van zijn grafstuk, klinkt bizar maar mijn vader zijn leven was onze groentetuin dus mijn zusje en ik maakten van alle groenten van de tuin een mooi stuk. Kan de bietensalade mooi bij! Sterkte Es!
Dank voor je lieve reactie Tabitha. 🤗
Hoi Karin,
Dank voor je lieve reactie. Ik ben heel blij voor jullie dat jouw vader een rustige tijd voor zijn dood heeft gehad. Het gemis zal er zeker niet minder om zijn… En ja, er is gelukkig genoeg goede zorg. Wij hadden gewoon pech….
Nogmaals dank voor je reactie.
Liefs,
Es
Hoi Joyce,
Wat een verhaal.. en zeker dubbel. Crematie en verjaardag… Mijn vader overleed een dag na de verjaardag van mijn broer. Is nu ook onlosmakelijk verbonden…
En toeval? Ik heb vandaag de sleutel gekregen van mijn moestuin. Eigenlijk zou ik die samen met mijn vader dien. Misschien dat ik je traditie wel overneem. Maak ik groentesoep op zijn sterfdag.
Lieve Joyce, ik wens jullie alle sterkte toe en bedankt voor je lieve (maar ook droevige) reactie.
X
Es.
Dankjewel. Ja, uiteindelijk zal het slijten. Maar soms vlamt het op. En dan loop ik vast.
Dank voor je lieve woorden.
đź’ž
Wat een verschrikkelijke lieve reactie Inge! đź’ž
En je hebt gelijk, mijn vader kon dingen beter loslaten…. Ik neem je advies ter harte!
Ik reageer nooit maar dit moet ik je even zeggen – je vader zou vast voor je willen dat je die nare herinnering een beetje los kan laten. Wat ben jij een lieve dochter dat je nog zo met je paps bezig bent en dat je hem zo eert door dit op je blog te delen.
Ik stuur een warme knuffel en troostende gedachten your way.
Het overlijdensproces op deze manier mee te maken.. Is afschuwelijk.
Dat blijft je bij. Voor een hele lange tijd.
Dat hebben velen nooit mee gemaakt. Geen inlevingsvermogen.
Steun en inleving maakt het draaglijk, ook door de professionals.
Ik wens je heel veel sterkte om dit te doorlopen, verwerken en een plekje te geven.
Vaak gaat daar enige tijd overheen, maar het lukt. Echt…
AJ
Wat een ‘toeval’ dat ik nu tegen je blog aan scroll.. gisteren 1 jaar geleden dat mijn vader ons op een vergelijkbare manier verliet en ben ook al een poosje van de leg. En dit is persoonlijk ja en onlosmakelijk met je leven verbonden dus mooi dat je dit toch deelt. Koken is een goede afleiding voor me dus dat doen we dan! Die bietensalade ga ik maken, vond hij heerlijk, ook ‘toevallig’.. En morgen lekker veel taart en ander lekkers voor de verjaardag van mijn jongste ( en de dag van zijn crematie, dubbel..) en ‘s avonds eten we de groentesoep die ik maakte van zijn grafstuk, klinkt bizar maar mijn vader zijn leven was onze groentetuin dus mijn zusje en ik maakten van alle groenten van de tuin een mooi stuk. Kan de bietensalade mooi bij! Sterkte Es!
Goed dat je het opschrijft. Wat super klote dat het zo is gegaan en je naast zijn overlijden nog met die vervelende herinnering zit. Mijn vader had longemfyseem en zijn grootste nachtmerrie was te stikken. Continue dat benauwde is doodeng natuurlijk. Gelukkig zijn laatste dagen was hij rustig en niet benauwd door de juiste hulp vanuit het ziekenhuis. Nu 5 jaar later nog steeds groot gemis. Maar wel oké ermee. Heel veel sterkte xx
Veel sterkte. En wat een nare dood voor je vader inderdaad. Dat heeft tijd nodig, om dat te verwerken.